Η πρώτη νύχτα (5)

Ήταν τόσο μικρός που φοβόταν να τον πάρει στα χέρια της.
Το δέρμα του από τη μια φάνταζε ροδαλό, αλλά συνάμα και ζαρωμένο. Μαλλιά δεν είχε. Μετά από 14 ώρες πόνου και αγωνίας γεννήθηκε.
Έκλαψε κατευθείαν. Η νοσοκάμα τον έβαλε στην αγκαλιά της.
-Πάρτο, μυρίζει, της είπε.
- Άλλο και τούτο, μουρμούρισε εκείνη.
Αλήθεια έλεγε. Κλείναν τα μάτια της. Το μόνο που πιθανόν ήθελε ήταν καφές και τσιγάρο.
-Είμαι μάνα τώρα; αναρωτήθηκε.
-Τι πάει να πει μάνα; Επειδή γέννησα;
Την πήγαν στο δωμάτιο. Χαρές, γέλια, οι δικοί της άνθρωποι.
Η σκέψη της όμως ήταν σ’ εκείνον.
Ήθελε να τον δει, να τον αγγίξει, να τον μυρίσει.
Η κοκκινομάλα ήταν ευγενική…….σε δέκα λεπτά θα σας τον φέρουμε, της είπε.
Τυλιγμένος στην γαλάζια πάνα, έμοιαζε ψεύτικος, σαν τις κούκλες που έπαιζε μικρή με τις φίλες της.
Τον άφησε πάνω στο κρεβάτι και έφυγε.
Δεν πέρασε πολύ και άνοιξε τα μάτια του. Ήταν θολά.
Παρ’ όλα αυτά την είδε και τον είδε. Συστηθήκανε με την μία. Δεν χρειάστηκε κόπος. Παλιοί γνώριμοι. Γνωστές οι μυρωδιές τους.
Πρώτη νύχτα και για τους δύο. Για εκείνη ως μάνα, γι αυτόν ως άνθρωπος πλέον.

Ελένη Γρομπανοπούλου

(Άσκηση δημιουργικής γραφής για το μάθημα του Θανάση Βαλτινού Φλώρινα, 25-10-2015).