Η πρώτη νύχτα (3)

«Πρώτη Νύχτα»

Τα συναισθήματα της χαράς εκκρίνονταν σαν ορμόνη μέσα της. Ένιωθε και πιο όμορφη. Μπορεί να είχε περάσει τα πενήντα προ πολλού, ήταν όμως το γινάτι της τέτοιο που την έκανε να φαίνεται πιο νέα. Ταλαιπωρημένη πολύ. Δεν της ήρθαν εύκολα.
Έστρωνε το λίνο τραπεζομάντηλο και σκεφτόταν πόσο καιρό είχε να δεχτεί κάποιον στο σπίτι. Πόσο καιρό είχε να μοιραστεί το δείπνο της. Σήμερα όμως δεν ήταν μέρα για να τα σκέφτεται αυτά. Σήμερα είχε χαρά. Είχε να τον συναντήσει πάνω από 20 χρόνια. Κάθε φορά που το επιχειρούσε οι προσπάθειές της έπεφταν στο κενό.
Σκεφτόταν από ώρα τι να κάνει μόλις τον αντικρίσει. Να τον σφίξει στην αγκαλιά της ήθελε, να το θέλει και εκείνος όμως. Ήταν διστακτική. Το ρολόι στον τοίχο έδειχνε 8:00 ακριβώς. Είχε ακόμα μία ώρα μπροστά της να σχεδιάσει πως θα τον υποδεχτεί και να στρώσει μηχανικά το τραπέζι. Έβγαλε το σερβίτσιο το καλό και τα ασημένια μαχαιροπίρουνα.
Ερχόταν κατ ευθείαν από το αεροδρόμιο εκείνος. Ανυπομονούσε να έρθει η στιγμή να ανοιξει την πόρτα και να τον κοιτάξει να πλησιάζει. Πιο πολύ για να καταλάβει τις προθέσεις του. Για να ξέρει και εκείνη πως να σταθεί, για να γίνει το δικό του το χατίρι. Άλλωστε εκείνος είχε πάρει την πρωτοβουλία να συναντηθούν μετά από τόσα χρόνια. Δεν ήθελε να πιστέψει πως ήταν από περιέργεια αλλά από πρόθεση. Δεν του κρατούσε κακία, άλλος άνθρωπος εκείνος. Δεν μπορούσε να την καταλάβει και πώς να καταλάβει κανείς κάτι τέτοιο. Μια μητέρα που εγκαταλείπει το γιο της. Πώς να της το συγχωρέσει αυτό; Για να ερχόταν όμως τώρα κάτι σημαίνει.
Καθόταν στην καρέκλα ακούγοντας μόνο τον ήχο του ρολογιού. Οι γόβες τη χτυπούσαν, αλλά δεν τις έβγαζε. Ήθελε να είναι όμορφη. Ένα αυτοκίνητο σταμάτησε έξω από το ισόγειό της. Έτρεξε στο παράθυρο. Αυτός ήταν. Δεν τον κατάλαβε από τα μάτια του, ή την κορμοστασιά του, αλλά από ένστικτο. Χτύπησε το κουδούνι αποφασιστικά, το εννοούσε. Είχε έρθει για να της τα πει όλα. Φιλτραρισμένα βέβαια από τη λογική. Στο συναίσθημά του έλειπε εκείνη.
Η πόρτα ανοίγει και αυτόματα και η αγκαλιά της. Εκείνος με μειδίαμα στα χείλη βγαλμένο από ανάκατα συναισθήματα. –«Καλησπέρα» λέει εκείνος. -«Σε περίμενα» λέει εκείνη και σκέφτηκε πως δεν είχε πιάσει ξανά τον εαυτό της να εννοεί τόσο πολύ αυτό που βγαίνει από τα χείλη της.

Φραγκαντώνη Μαρία

(Αθήνα, 16/11/2015 Άσκηση Δημιουργικής Γραφής για το μάθημα του Θανάση Βαλτινού)