Η πρώτη νύχτα (1)

Κάθομαι στο πεζοδρόμιο και τρώω δυο τρεις ρώγες σταφύλι, να μαλακώσω το στομάχι απ’  τις στροφές.
-Θα κατέβεις στη στάση για το ΤΕΙ. Εντάξει;
Έχω φτάσει μόλις Ρέθυμνο. Κοντεύει δώδεκα.  Μεγάλο ταξίδι. Καστοριά-Θεσσαλονίκη, Θεσσαλονίκη-Ηράκλειο με το αεροπλάνο, Ηράκλειο-Ρέθυμνο.
Με τις βαλίτσες μου δίπλα, σεντόνια για το καινούργιο σπίτι, δώρα καστοριανά για τους φίλους, ζαλισμένη από το δρόμο, κατάκοπη, ξεκουράζομαι στη σκέψη του γιου και περιμένω.
Η εικόνα του με το χαμόγελο και τα νιάτα πλησιάζει.
-Από δω ο Χρήστος. Τον Πέτρο τον ξέρεις.
Οι βαλίτσες, ασήκωτες απ’  τα καστοριανά φασόλια,  φεύγουν από τα χέρια μου. Ανηφορίζουμε για το ΤΕΙ.
Η προηγούμενη επίσκεψη ενάμιση χρόνο πριν , όταν ήρθαμε,  να γραφτεί.
Τώρα, εδώ και μια βδομάδα έχει γίνει το σπίτι του. Κατάληψη. Στην περσινή, πρωτάκι τότε, είχε γίνει η μασκότ της σχολής. Τον έβρισκαν να κοιμάται σε διάφορα σημεία. Όλες τις ώρες εκεί.
Φτάνουμε. Η πρώτη αίσθηση, νεανικά χαμόγελα και μουσικές. Συστάσεις. Να με παρουσιάσει στους συμφοιτητές. Οι βαλίτσες παίρνουν τη θέση τους δίπλα στο πεζούλι και περιμένουν. Είμαστε στον έξω χώρο. Είναι γεμάτος νέους.
Οι μουσικές σήμερα είναι εδώ, για να δώσουν το παρόν αλληλεγγύης στους μετανάστες.  Φαλάφελ, κους-κους με μυρωδικά, αράβικη πίτα και μπύρες πωλούνται. Το αντίτιμο, προσφορά συμπαράστασης.
-Πάμε στο συντονιστικό.
Μπαίνουμε μέσα. Αίθουσα σχολείου. Καθόμαστε στα τελευταία θρανία. Η συζήτηση για τις δράσεις.
- Να σου φτιάξω τσάι;
Ναι, είμαι στο σπίτι του. Με φιλοξενεί. Οι συνοδοιπόροι του με δέχονται. Μου εξηγεί χαμηλόφωνα, για να καταλαβαίνω. Σχέδια δράσης, δίκαια αιτήματα, συντονισμός.
Βγαίνω έξω από την αίθουσα. Διάδρομος. Διαβάζω έξω από τις πόρτες. Γραφείο καθηγητών. Εργαστήριο επεξεργασίας σημάτων και ακουστικής. Γραφείο φοιτητικού συλλόγου. Στην Ουτοπία και παραπέρα…
Τουαλέτες. Κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Φοιτήτρια ετών… 

Αρετή Κάρκου

(Καστοριά, 11/11/2015 Άσκηση Δημιουργικής Γραφής για το μάθημα του Θανάση Βαλτινού)