Η πρώτη νύχτα (2)

Nα είσαι καλή και τρυφερή…

Ήταν η πέμπτη μετά από τέσσερα αγόρια. Ή μάλλον ήταν το κορίτσι μετά από τέσσερα παιδιά. «Να τους υπακούς» ήταν η συμβουλή της μάνας και εκείνη υπάκουε. Μαγείρευε, μαντάριζε τις κάλτσες, ετοίμαζε το νερό, για να πλύνουν τις μασχάλες, όταν γυρνούσαν από το χωράφι.
«Το Σάββατο θα έρθει ο Βασίλης της Βαγγελιώς να σε ζητήσει». Τον είχε ακουστά τον Βασίλη. Άκουγε γι ΄ αυτόν από την κυρα-Βαγγελιώ, όταν τα απογεύματα που η κοινότητα άνοιγε το νερό, για να ποτιστούν οι κήποι, οι γυναίκες έβρισκαν την ευκαιρία να μιλήσουν για τα παιδιά τους, τα ζώα, τις σοδειές. Για τους άντρες ούτε λέξη.
«Κοίτα να μάθεις γρήγορα τα χούγια του. Θα τον υπηρετείς πιο εύκολα » της είπε η μάνα, όταν έγινε ο αρραβώνας. Κι εκείνη έμαθε πως πίνει τον καφέ του σκέτο, ότι κάθε που αλλάζει ο καιρός το σώμα του θυμάται την πληγή στον ώμο που του άφησε το παιχνίδι με τον μεγάλο του αδερφό, όταν έπαιζαν παιδιά με το όπλο του πατέρα στην αυλή και πως την επομένη του γάμου θα έφευγε για τον Πειραιά κι από εκεί για την Αμερική. Εκείνη θα πήγαινε αργότερα.
Ο γάμος ορίστηκε για τον Αύγουστο. Ο πατέρας κανόνισε για το αμπέλι. «Το αμπέλι είναι για το κορίτσι». Τότε μόνο μιλούσε γι ΄ αυτή. Όλες οι άλλες κουβέντες του ήταν για τα παιδιά.
«Καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα, καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν»(…)
Μετά τη στέψη έγινε το γλέντι στο καφενείο του χωριού. Κάποια στιγμή η μάνα την πλησίασε και της είπε: « Σήμερα το βράδυ να είσαι καλή και τρυφερή μαζί του».
Και το βράδυ ήταν καλή και τρυφερή μαζί του και «ἐγένοντο οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν».
Η πρώτη τους νύχτα ήταν και η τελευταία δική της. Τρεις μήνες αργότερα δελτάριο από την Αμερική την ενημέρωσε για τον θάνατό του σε συμπλοκή « εις κακόφημον συνοικίαν».

Δάφνη Θεοχάρη

(Θεσσαλονίκη, 12/11/2015 Άσκηση Δημιουργικής Γραφής για το μάθημα του Θανάση Βαλτινού)