Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2016

Οδύσσεια, Μια μέρα μετά… (3)




Την επόμενη μέρα η Πηνελόπη ξύπνησε πρώτη, με πρόσωπο φωτεινό, αλλαγμένο, κι αφού επισκέφτηκε τα μαγειρεία να δώσει συγκεκριμένες εντολές για τις ετοιμασίες του πρωινού, ήταν η πρώτη φορά μετά από είκοσι χρόνια που οι θεραπαινίδες την έβλεπαν να κατεβαίνει εκεί χωρίς τη θλίψη ζωγραφισμένη στα μάτια της, κάλεσε τους Μάντεις και τους Ιερείς να τελέσει θυσία στον Παντεπόπτη που απάντησε στις προσευχές της.
     Κι αφού όλα ετοιμάστηκαν σύμφωνα μ’ όσα είχε στο μυαλό της, κάθε βράδυ άλλωστε στην κλίνη της σχεδίαζε τη μέρα τούτη, έδωσε εντολή να καλέσουν τον πολύτιμό της στη μεγάλη σάλα. Ντυμένη μ’ όλη τη μεγαλοπρέπεια που πρέπει στη θέση της και στη στιγμή, στάθηκε στο κατώφλι της περιμένοντας μ’ ανυπομονησία τον ερχομό του. Τέτοια ανυπομονησία που σα να μην είχε γυρίσει το προηγούμενο βράδυ, σα να συνέχιζε το μαρτύριό της.
     Κι αφού εκείνος μπήκε στη σάλα χαμογελαστός και ξεκούραστος και χαιρέτησε τους Ιερείς θυσιάζοντας με τη σειρά του στον Υπέρτατο Πατέρα, κάθισε στο πλούσιο τραπέζι έχοντάς την απέναντί του ώστε να μπορεί να βλέπει συνέχεια τα μάτια της. Ίσως έτσι ήθελε να κερδίσει όσες περισσότερες ματιές μπορούσε απ’ αυτές που έχασε όλα αυτά τα χρόνια.
     Μέχρι αργά το βράδυ κανείς δεν τους είδε στο παλάτι. Πέρασαν όλη τη ημέρα στην ύπαιθρο, οι δυο τους, χωρίς συνοδεία και φρουρά. Χωρίς καν την παρουσία των Θεών.
     Και οι Θεοί τους έκαναν αυτή τη χάρη, επειδή το δικαιούνταν.

Αντώνης Σαμαράς

                                     [Φλώρινα, 23/1/2016, άσκηση για το μάθημα του Γ. Παναγιωτίδη]



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου