Οδύσσεια "Μια μέρα μετά" (2)

-Πηνελόπη, μείναμε οι δυο μας. Πάει όλος αυτός ο συρφετός από τα γουρούνια εδώ μέσα που τρώγανε και πίνανε και σε γλυκοκοιτάγανε.
-Ναι, Οδυσσέα μου! Χάρι σε σένα και την εξυπνάδα σου. Γιατί νομίζεις ότι σε περίμενα τοσα χρόνια; Ποιος να συγκριθεί μαζί σου, μου λες;
-Εντάξει, Πηνελόπη, αλλά δε είμαι και τόσο σίγουρος ότι δεν ενέσκηψες στους πειρασμούς της σάρκας. Πώς να αντέξει κανείς τόσα χρόνια αμέτοχος; Τόσα χρόνια χωρίς σωματική ευχαρίστηση...
-Άντεξα, Οδυσσέα μου, άντεξα. Όλα είναι στο μυαλό. Η δύναμή του είναι πάνω από τις ορέξεις του κορμιού. Κι εσύ άντρα μου, ήρθες κοντά μου αγνός; 20 χρόνια ταγμένος σε μένα, όπως εγώ σε σένα;
-Ναι, Πηνελόπη μου! Ποια να συγκριθεί μαζί σου; Κορώνα και στεφάνι μου. Η πιο όμορφη, η πιο σοφή, η γυναίκα της ζωής μου!
-Οδυσσέα, άσε μη συνεχίζεις. Δεν αντέχω άλλο κουβέντες με υποκρισίες. 20 χρόνια είναι πολύς καιρός, για να είμαστε πιστοί  ο ένας στον άλλο. Χαρήκαμε συντρόφους κι οι δύο. Κι έφτασες να γυρίσεις πίσω. Ας κάνουμε λοιπόν μια καινούργια αρχή, ας αγαπηθούμε πάλι.

Αρετή Κάρκου

[Φλώρινα, 23/1/2016, άσκηση για το μάθημα του Γ. Παναγιωτίδη]