Τα χείλια του χείλισαν και στομάτισαν άσαρκα αέρινα χείλια: στόμα στη μήτρα της. Μνμαα, μνήμα όλο μήτρα. Το στόμα του έγινε καλούπι βγάζοντας ανείπωτη ανάσα: οοεεεααααα: βρυχηθμός καταρράκτη πλανητών, σφαιρικών, φλεγόμενων, που βρυχώνται εραπεραπεραπεραπεραπέρα
Τα χείλη του τη φίλησαν στο στόμα. Ένα μήνυμα στη μήτρα της ήταν. Το στόμα του κόλλησε στο στόμα της κι η ανάσα του τη γέμισε.
Alex Senna, Sao Paulo |
Αρετή Κάρκου
[Από τον μοντερνισμό στον ρεαλισμό: άσκηση-δοκιμή στο μάθημα του Κώστα Καβανόζη, 5/12/2015, Αθήνα]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου